استقلال-پرسپولیس؛ سلام سرخ و آبی پاییز به فوتبال ایران - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، آخرین روز تابستان که معمولا دلگیری آدینه ها را با خود دارد، این بار خود درمانش را به همراه آورده است؛ وسط جلد کردن کتاب و خرید روپوش، بچه های مدرسه ای می توانند چند ساعتی از فکر اول مهر بیرون بیایند و از ساعت 16، خیره به تلویزیون، جدال ستاره های قرمز و آبی را نگاه نمایند. آن هایی هم که به استادیوم می روند باید مراقب چمن خیس و سیم لخت و داربست بی دست و پا و اتفاق های غیر مترقبه باشند.

سال های سال است که داربی های تهران، پوشالی است و دعوای سرخ و آبی بیشتر یک توهم است؛ یک تلقین که هر بار تکرار می گردد. ال کلاسیکو اگر تعداد بیننده هایش به یک میلیارد نفر می رسد، اگر مورینیو انگشتش را توی چشم ویلانوای فقید می نماید، اگر راموس توی صورت پویول می زند، اگر بارترا نصف زمین را دنبال بیل می دود، اگر مسی و رونالدو پیراهن هایشان را رو به تماشاگران حریف می گیرند برای این است که آن جا همه چیز، یک جنگ تمام عیار است؛ جنگی که دقیقا از خارج زمین فوتبال آغاز می گردد و مدیران، هر لحظه به فکر بالا بردن رشد مالی باشگاهند و برای این کار ابایی ندارند که در کار حریف سنتی شان بگذارند. در سال های اخیر کمتر ستاره ای بوده که رئال و بارسا سرشان با هم جنگ نداشته باشند حتی اگر به آن بازیکن نیازی نداشته باشند باز هم برای سخت تر کردن کار رقیبشان وارد میدان می شوند.

اینجا ولی تنها چیزی که متفاوت است رنگ لباس هاست. مالکان هر دو تیم یک نهاد و اسپانسرهایشان از سر تا نوک پا یکی است. در استادیوم مشترکی بازی می نمایند که برای هیچ کدامشان نیست و حتی نمی توانند در شهرآوردی که میزبانند سهم بیشتری از صندلی هایش داشته باشند. سال هاست که داربی تهران بیشتر از اینکه یک جدال همه جانبه از بازار بورس و مارکت خرید ستاره ها و مستعدترین بازیکنان جهان باشد شبیه نمایشی بوده که در بیشتر سانس هایش صدای خمیازه تماشاگران از صدای فریادهای ناشی از هیجان بیشتر است. در گذشته ها شاید ماجرا طور دیگری بود اما امروز ...

با این حال حکایت داربی تهران همان حکایت لنگه کفش در بیابان است، همین را هم غنیمت می شماریم و به ناچار روی سرمان می گذاریم. چشم می دوزیم به ستاره های محبوبمان که فارغ از این حرف ها می خواهند برنده زمین را ترک نمایند، به سرمربیانی که داربی های زیادی را خارج از مرزهای ایران تجربه نموده اند؛ استراماچونی که در دل شهر میلان و در داربی دلامادونینا برای راهنمایی اینترمیلان فریاد کشیده و کالدرون هم پوستش با داربی های عربستان کلفت شده است.

هر چند استقلال این روزها حال و روز خوشی ندارد و پرسپولیس آغاز بهتری از آنها در لیگ داشته ولی بارها شده تیمی با شرایط بدتر در جدول توانسته پیروز داربی باشد یا حداقل میدان را راحت خالی نکند.

گابریل کالدرون، سرمربی پرسپولیس که در مدت حضورش در پرسپولیس مصاحبه هایش حاشیه نداشت، در نشست خبری قبل از داربی در اقدامی کم سابقه به طور تلویحی از رفتارهای باشگاه استقلال انتقاد کرد و گفت: من از روزی که این جا بودم مدام شنیدم که گفته اند استقلال مشکل دارد. یا این که از داور شکایت نموده اند یا گفته اند مصدوم داریم. حقیقت این است که استقلال هفت بازیکن جدید و دو بازیکن خارجی گران قیمت خریده است. من می خواستم دیاباته را بگیرم ولی باشگاه من پول کافی برای خرید نداشت. سپاهان و تراکتور بازیکن های جدیدی خریده اند که از بازیکن های ما گران تر هستند. من یک بازیکن ارزان خریدم که نهمین گزینه من بود. وقتی که شما چهار فرزند داشته باشید و یکی از آنها سه سال قهرمان شده باشد، سعی می کنید به فرزندان دیگر یاری کنید که آنها هم قهرمان شوند. فرزند دیگری که قرار است به آن توجه گردد مسئولیتش را بپذیرد و مدام شکایت نکند.

این اظهار نظر از سوی سرمربی استقلال بی جواب نماند و استراماچونی هم در همان نشست از کالدرون انتقاد کرد: اول از همه من به آقای کالدرون خیلی احترام می گذارم چون از من بزرگ تر است و همچنین آدم مشهوری است ولی نمی دانم چرا دائما در حال صحبت درباره تیم های دیگر به جز تیم خودش است. نمی دانم چرا درباره دیاباته صحبت می نماید چون وقتی ما دیاباته را خواستیم کالدرون هنوز سرمربی پرسپولیس نشده بود و دیاباته هم فردا اصلا بازی نمی نماید.

استقلال در این بازی دیاباته را به دلیل مصدومیت و فرشید اسماعیلی هم به دلیل محرومیت در اختیار ندارد. البته استقلال از هفته پیش با سازمان لیگ دو بار نامه نگاری نموده که کارت زرد اسماعیلی را ببخشند ولی هنوز تعیین نیست که سازمان لیگ این خواسته استقلال را اجابت می نماید یا خیر. استقلالی ها می گویند کارت زرد دوم اسماعیلی در بازی با نفت مسجدسلیمان به اشتباه به او داده شده و کمیته انضباطی طبق قانون می تواند رای داور را برگرداند.

پرسپولیسی ها محروم ندارند اما بدون سید جلال حسینی که مصدوم است وارد زمین می شوند. کمال کامیابی نیا هم که از ابتدای فصل به دلیل جراحی کتف نتوانسته پرسپولیس را همراهی کند در این بازی غایب است.

آبی های پایتخت نسبت به سال های قبل، ستاره های کمتری در تیمشان دارند اما بارها شاهد بوده ایم که سرنوشت داربی را کم نام و نشان ترها رقم زده اند. هر دو تیم در این فصل فقط دو گل به ثمر رسانده اند که همین موضوع نشان می دهد مربیان جدید هنوز نتوانسته اند تفکرات هجومی را که از آن صحبت می نمایند در زمین پیاده نمایند. البته انتقادها از خط حمله پرسپولیس به مراتب بیشتر است و علی علیپور، فشار زیادی را این روزها احساس می نماید.

کالدرون فعلا جای پایش سفت است ولی باخت در داربی می تواند صندلی او را هم متزلزل کند. وضعیت استراماچونی کمی وخیم تر است و برخی ها می گویند اگر استقلال بازنده داربی باشد او چمدانش را به مقصد ایتالیا می بندد. باید صبر کرد و دید کدام از این دو نفر با ردای برنده آزادی را ترک می نمایند. شاید هم بازی مساوی گردد تا باز هم یادمان بیاید این جا داربی تهران است نه مرسی ساید.

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما